കുരുന്നേ..
ദൈവത്തിന്‍ മാലാഖയായ്
എപ്പോഴോ നീയെന്‍ മടിയില്‍
ഒരു നിധിയായി വന്നുചേര്‍ന്നു.
മോഹങ്ങളായി നീയെന്‍ ജീവനില്‍
സ്വപ്നമായി നീയെന്‍ രാവുകാളില്‍
താലോലമായ് നീയെന്‍ മടിത്തട്ടില്‍.
കുരുന്നേ..
നിന്‍ പൂമുഖം വിടരുന്നതും
നോക്കി കാത്തിരുന്നു ഈയമ്മ.
ആരോ ഒരാള്‍
നിന്‍ പൂമുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു.
അത് പിശാചിന്‍ മുഖമാണെന്ന്
തിരിച്ചറിയാന്‍ വൈകിപ്പോയി.
തലോടാന്‍ നീട്ടിയ ആ കൈകള്‍
വിടരാന്‍ വെമ്പുന്ന നിന്‍ ജീവനെ
നിഷ്കരുണം കശക്കി എറിഞ്ഞു.
കുരുന്നേ..,
നിന്‍ ബാല്യവും
കൌമാരവും യ്യവനവും
ഒരു പിടി ചാരമായി ശേഷിച്ചു.
കുരുന്നേ..,
നിന്‍ പൊട്ടിച്ചിരികള്‍ ഒരു തേങ്ങലായി
നിന്‍ പൂവദനം കൊഴിഞ്ഞ പൂവായ്
വേരറ്റ ബന്ധത്തിന്‍ നീറുന്ന മനസ്സുമായ്‌
ശേഷിപ്പൂ ഈ അമ്മതന്‍ ജീവിതം.
(എഴുതിയത്: മെയ്‌ 2009)
No comments:
Post a Comment